We leven in tijden van doempornografie. Linkse doem over het klimaat. Rechtse doem over islamisering. VVD-doem over Frans Timmermans. Terwijl iedereen elkaar verlekkerd de put in praat, luister ik liever naar het verfrissende vooruitgangsoptimisme van Olof van der Gaag.

Als voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Duurzame Energie weet hij als geen ander: de energietransitie is geen drama, maar een doorbraak. Terwijl opiniemakers blijven hangen in verhalen over zonnepanelen die in brand vliegen of stroomnetten die vollopen, laat Van der Gaag zien dat de echte beweging intussen keihard gaande is.
Tom De Bruyne bejubelt een herframing van groene stroom: Oranje stroom van eigen bodem

Wist u dat we met slechts 1% van de Nederlandse Noordzee het hele land van stroom kunnen voorzien? Dat is geen wensdroom, maar een haalbare rekensom. En terwijl PVV’ers in groene stroom een links complot zien, introduceert Van der Gaag een briljante herframing: Oranje stroom. Energie van eigen bodem. Onafhankelijk, betrouwbaar, en onvergiftigd door Poetins grillen. Of in zijn woorden: „Elke windmolen die we hier uit de grond stampen is een dikke middelvinger naar Poetin”.

En ja, er zijn groeipijnen. Netcongestie bijvoorbeeld. Maar dat is geen „falen”, het is een luxeprobleem: te veel aanbod, te weinig slimme vraag. Laten we dat overschot niet dumpen, maar benutten. Beloon fabrieken die draaien als de energie overvloedig en goedkoop is.

Misschien moeten we zelfs energieslurpende datacenters binnenhalen om onze schone pieken op te vangen. Lossen we meteen het probleem op dat mensen moeten betalen voor zonnestroom terug te leveren aan het stroomnet. Dát is pas circulair denken.
We praten onszelf de afgrond in, Nederland lijdt aan een nationale depressie

Wat ik vooral bewonder aan Van der Gaag is dat hij de taal van vooruitgang terug sexy maakt. Hij spreekt niet in Telegraaf-taal. Maar hij maakt het wél voelbaar, spannend en verleidelijk. En daar zit een les in voor progressieven.
Tijd om saaie bewoordingen overboord te gooien

Want laten we eerlijk zijn: „strategische autonomie” klinkt als een beleidsnota van 78 pagina’s. En „de verduurzaming van de energiesector” als een PowerPoint die niemand afkijkt. Tijd om het over een andere boeg te gooien.

Zeg niet: „We moeten naar een fossielvrije toekomst.” Zeg wel: „Dictatorvrije energie houdt Poetin buiten de deur.”

Zeg niet: „We investeren in wind op zee.” Zeg wel: „Nederlandse energiewonder stopt chantage door Qatar en Rusland.”

Zeg niet: „De energietransitie vraagt offers.” Zeg wel: „Wind en zon zijn het nieuwe Groningse gas. Goedkoop, betrouwbaar en van ons.”
Tom De Bruyne: Grootste illusie op tv, hoe stelliger deskundige, hoe slechter zijn inschattingen

Het wordt tijd dat progressieven leren spreken als een goede Telegraaf-kop. Geen doem, maar durf. Geen spijt, maar spierballen. Of, in Telegraaf-taal: „STOP DE DOEMPORNO. START DE DELTAWERKEN VAN DE 21E EEUW.

Deze column is op 11 september 2025 gepubliceerd in de Telegraaf